เสียงการฝึกกระบวนท่าอันทรงพลังปะทะกับอากาศภายในวัดร้างกลางป่าดังอยู่อย่างต่อเนื่อง บุรุษเพศวัยแรกรุ่นในคราบหลวงจีนหนุ่มผู้มีร่างกายที่แข็งแกร่ง ใบหน้าคมสันดวงตากลมโตสวยงาม กำลังฝึกวิทยายุทธด้วยความตั้งใจ อาภรณ์ท่อนบนถูกปลดลงเพื่อง่ายต่อการเคลื่อนไหวเผยให้เห็นร่างกำยำประดับด้วยมัดกล้ามเนื้อเป็นลอนๆเคลือบด้วยเหงื่อที่ผลุดออกจากรูขุมขนเป็นมันวาว
แผ่นอกหนาบึกบึนสมชายอกสามศอก หน้าท้องแบนราบแข็งแกร่ง กลิ่นความเป็นชายของหนุ่มวันแรกรุ่นฟุ้งกระจายไปทั้วบริเวร
"ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย .."เสียงหญิงสาวดังขึ้นพร้อมกับเสียงสะอื้นร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด หลวงจีนหนุ่มรีบตามต้นเสียงนั้นเพื่อไปช่วยอย่างรวดเร็ว กระทั่งพบร่างหญิงสาวที่นอนสลบไสลไม่ได้สติต้นขามีรอยเขี้ยวงูอยู่ เขาฉีกผ้าแล้วรัดต้นแผลไว้ไม่ให้พิษกระจายและอุ้มร่างของนางกลับไปที่วัดร้าง
หลวงจีนหนุ่มใช้ปากดูดพิษที่งูกัดออกกระทั่งแน่ใจว่าพิษหมด จากนั้นก็ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดใบหน้าที่เรียวใสหมดจดของหญิงสาว
รูปร่างได้สัดส่วนและขาวเนียนได้สะกดบุรุษหนุ่มซึ่งไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดกับอิสตรีมาก่อนทำให้ มือของเขาสั่นเทาและหายใจหอบเมื่อสัมผัสหญิงสาว
"แม่นาง..เจ้าเป็นไงบ้าง"
"ขอบใจท่านมาก ถ้าไม่ได้ท่านข้าคงตายไปแล้ว เอ่อท่าน.."หญิงสาวฟื้นจากพิษงูที่เพิ่งถูกถอน
"ข้าชื่อ หยิ๋นฟง เป็นหลวงจีนวัดเส้าหลิน แล้วเจ้า.."
"ข้าชื่อ หลิวผา เป็นศิษย์ของวังบุพผา"
"เจ้าอยู่พรรคมารหรอ!"หยิ๋นฟงตกใจเมื่อได้รับคำตอบ
"ข้าไม่รู้ ตั้งแต่จำความได้ข้าก็เป็นศิษย์ของวังบุพผาแล้ว" หลิวผาก้มหน้าเศร้า
"ข้าขอบใจท่านมาก ข้าต้องกลับแล้วเด๋วอาจายร์เป็นห่วง"หลิวผาลุกขึ้นไปไม่กี่ก้าวร่างก็ล้มลงกลับพื้น
"แม่นางพักที่นี่เถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว เจ้าออกไปจะเป็นอันตรายได้"หยิ๋นฟงรีบพยุงร่างนางขึ้น
ลมพัดกระโชกต้นไม้ไปมาไม่นานฝนก็ตกลงอย่างหนัก หลิวผานอนขดตัวสั่นเทาด้วยความหนาว หยิ๋นฟงถอดอาภรณ์ที่คลุมร่างของตนออกไปคลุมให้หลิวผาอย่างอ่อนโยน ทันใดนั้นฝนห่าใหญ่ปะทะกับลมพัดเข้ามาในวัดร้างจนทำให้กองไฟและเทียนที่จุดดับไปหมด เสื้อผ้าอาภรณ์ของทั้งคู่เปียกปอนไม่สามารถป้องกันความหนาวเหน็บได้อีกต่อไป
ความหนาวเย็นในค่ำคืนนี้อาจทำให้ทั้งคู่หนาวตายก็เป็นได้ หยิ๋นฟงตัดสินใจใช้ร่างตัวเองโอบหลิวผาให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกันเพื่อความอยู่รอดของทั้งคู่ หลิวผาซึ่งต้องการความอบอุ่นกอดร่างหยิ๋นฟงแน่น อาภรณ์ของทั้งคู่ถูกปลดเปลื่องออกเหลือเพียงผ้าชิ้นบางที่ปกปิดความเป็นเพศของตนเอง
เนื้อกายหยาบกร้านของบุรุษหนุ่มสัมผัสกอดรัดผสมผสานกับเนื้อขาวเนียนละเอียดของอิสตรีเปรียบดุจตราหยินหยาง
ตอนนี้ความหนาวเย็นจากภายนอกถูกทำลายลงด้วยธาตุไฟจากทั้งคู่ ร่างทั้งสองเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ผุดออกมาจากการแผดเผาของไฟภายในใจ
บุรุษหนุ่มซึ่งบำเพ็ญตนตั้งแต่เด็กพยายามข่มจิตไม่ให้ตนทำผิดมากว่านี้ แต่อิสตรีซึ่งอ่อนไหวต่อสิ่งปลดเร้าและเพิ่งเคยสัมผัสร่างบุรุษหนุ่มยากนักที่จะหักห้ามใจ มือเรียวเล็กลูบไล้แผ่นหลังที่แน่นได้รูปของชายหนุ่ม ใบหน้าเรียวยาวของหลิวผานาบลงไปบนแผ่นอกกว้างของหยิ๋นฟงพร้อมกับสูดเอากลิ่นอายความเป็นบุรุษเพศ ปทุมถันอันอวบอัดมีเพียงผ้าบางๆปกปิดกำลังบดคลึงแน่นกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยคลื่นริวกล้ามของหยิ๋นฟง หลิวผาหลงไหลในร่างกายของหยิ๋นฟงเข้าเสียแล้ว
หยิ๋นฟงภายในใจร้อนลุ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ยังหักห้ามใจได้ ใบหน้าคมยาวแดงกล่ำหลับตาแน่นขมวดคิ้ว
หลิวผากวาดมือเรียวลงล่างจะปลดผ้าบางที่ปกปิดความเป็นบุรุษของหยิ๋นฟงออก
"แม่นาง!..อย่าทำแบบนี้นะ!"หยิ๋นฟงดึงมือของหลิวผาออกและผละร่างหนี
"หยิ๋งฟง..ข้าหลงรักท่านตั้งแต่แรกเจอ...ท่านอย่าปฎิเสธความรักจากข้าเลย"หลิวผาโผลเข้าสวมกอดร่างหลิ๋นฟงต่อ
"ไม่ได้นะแม่นาง..ข้าเป็นบรรพชิต..ทำแบบนั่นไม่ได้"หยิ๋นฟงลุกขึ้นยืนพร้อมกับคว้าอาภรณ์สวม
"ได้!! ข้าจะทำให้บรรพชิตอย่างเจ้าศีลขาดให้ดู" นางคว้าเข็มพิษในกองผ้าและซัดใส่ร่างหยิ๋นฟง
"เจ้าทำอะไร!! อ๊าา"หยิ๋งฟงดึงเข็มพิษออกแล้วรีบนั่งเดินลมปราณ
"เจ้าถูกพิษจากบุปผาทั้งห้า เลือดในตัวของเจ้าจะร้อนระอุสูบฉีดไปทั่ว เจ้าจะโหยหาอิสตรีอย่างบ้าคลั่ง ความเป็นบุรุษของเจ้าจะแข็งแกร่งและขยายออกดุจอาชานัย วิธีถอดพิษมีเพียงทางเดียวคือร่วมรักกับอิสตรีในครบ5ครั้ง ภายใน2ชั่วยาม ไม่เช่นนั้นเลือดภายในตัวเจ้าจะไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดจนร่างเหลือแต่กระดูก..ฮ่าฮ่าฮ่า"หลิวผาเดินไปลูบใบหน้าที่แดงกล่ำของหยิ๋นฟงอย่างอ่อนโยนและสวมกอดจากด้านหลัง มือค่อยๆปลดเปลื่องอาภรณ์ที่หุ้มกายของหยิ๋งฟงออก
ปากเรียวเล็กบดประทับต้นคอหยิ๋นฟงอย่างคลั่งไคร่ มือเรียวเล็กลูบท่อนกายที่เปลือยเปล่าของบุรุษหนุ่ม พิษเริ่มกำเริมเลือดของหยิ๋นฟงสูบฉีดไปทั่วร่าง เม็ดเหงื่อเริ่มผลุดออกจากร่างเป็นเม็ดๆ จิตใจอันแข็งแกร่งเริ่มอ่อนระทวยลงตามอิสตรี ท่อนเนื้อที่แสดงความเป็นบุรุษค่อยๆพองตัวแข็งแกร่งราวกับอาชานัย หยิ๋นฟงกัดฟันทนจนร่างกำยำสั่นเทา
"จะทรมานตัวเองไปถึงไหน กายของเจ้ามันเรียกร้องข้าอยู่"หลิวผาเลื่อนมือลงต่ำปลดเปลื่องสิ่งที่ปกปิดความเป็นบุรุษออกและดันปถุมถันอันเปลือยเปล่าของตนนาบไปกับแผ่นหลังของหยิ๋นฟง ความเป็นบุรุษถูกเผยออกแก่สายตาหลิวผา เส้นเลือดนับร้อยเรียงตัวแขนงสูบฉีดขึ้นมาจากโคนท่อนเนื้อหล่อเลี้ยงความเป็นบุรุษเพศจนถึงปลายที่แดงกล่ำดุจพุทราเชื่อม
หลิวผาผละตัวไปข้างหน้าหยิ๋นฟง สาวน้อยตาโตร่างสั่นเทาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มือเรียวเล็กสั่นระริกค่อยๆเอื้อมไปลูบท่อนเนื้อขนาดเท่าของอาชานัย
หยิ๋นฟงพยายามเดินลมปราณสกัดพิษของบุปผาทั้งห้าแต่พิษนั้นได้กระจายทั้วร่างของหยิ๋นฟงแล้วจากการยั่วะเย้าของหลิวผา
หยิ๋นฟงลืมตาขึ้นนัยน์ตาเปลี่ยนสีเป็นแดงสติของเขาขาดหายไป
มือหนาของเขายกร่างหลิวผาลอยขึ้นบนอากาศท่อนแขนอันทรงพลังรับน้ำหนักได้นางได้อย่างสบาย หยิ๋นฟงดึงร่างของหลิวผากระแทกลงเบื้องล่างอย่างรุนแรง
ความเป็นบุรุษเพศของหยิ๋นฟงเสียบหายเข้าไปในความเป็นอิสตรีของหลิวผา แทงทะลุเยื่อพรหมจรรย์ของสาววัยแรกแย้มจนป่นปี้ เลือดแดงสดไหลออกจากช่องรัก
หลิวผาถูกจับนั่งอยู่บนตักของหยิ๋นฟง ร่างของเธอถูกพันธนาการด้วยท่อนแขนอันแข็งแกร่งที่กอดรัดและท่อนความเป็นบุรุษเพศของหยิ๋นฟงที่เสียบยึดร่างนางไว้
หยิ๋นฟงอยู่ในภาวะควบคุมตัวเองไม่อยู่ได้ปลดปล่อยอารมณ์ไปตามสัญชาตญาณดิบของเพศชายมือของเขาจับเอวของหลิวผาแน่นพร้อมกับยกขึ้นลงอย่างรุนแรง หลิวผากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานจนสำลัก มือเล็กๆกำแน่นทุบร่างกำยำของหยิ๋นฟง
หยิ๋นฟงจับร่างหลิวผาให้นอนลงกับพื้นนางดิ้นหลุดแล้วรีบคลานหนี หยิ๋นฟงดึงเอวของนางกลับและกระแทกสวนเข้าไปอย่างแรง
หลิวผากรีดร้องอีกครั้งร่างนางอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ หยิ๋นฟงกระแทกกายกำยำอย่างบ้าคลั่งสูดปากครางเสียงต่ำ
"หยุดนะไอ้หลวงจีนหนุ่ม!!"เสียงศิษย์สำนักวังบุปผา 5 คนเข้ามาเจอหยิ๋นฟงกำลังร่วมรักกับหลิวผา
"ศิษย์พี่ช่วยข้าด้วยยยยย"หลิวผาเอือมมือไปหาศิษย์พี่อย่างน่าสงสาร
"ฆ่ามัน !!"ศิษย์วังบุปผาทั้ง 5 คนรุมหยิ๋นฟงขณะที่เขายังร่วมรักอย่างไม่สนใจ
หยิ๋นฟงต่อสู้กับทั้งห้าคนอย่างสูสีและยาวนาน หลิวผาซึ่งถูกกระทำอย่างต่อเนื่องทนความรุนแรงจากการกระแทกของหยิ๋นฟงไม่ไหว นางได้สิ้นใจแน่นิ่งไประหว่างการต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย
น้ำขาวข้นที่ในอัณฑะทั้งสองข้างสูบฉีดพวยพุ่งขึ้นท่อนเนื้อบุรุษ หยิ๋นฟงผละตัวออกจากร่างหลิวผาแอ่นตัวพร้อมกับครางเสียงดังปลดปล่อยน้ำขาวข้นนั้นออกมา ศิษย์วังบุปผาทั้ง 5 คนฉวยโอกาสที่หยิ๋นฟงเผลอเข้าจับร่างเขามัดขึงไว้แน่น
"เจ้าฆ่าศิษย์น้องข้า เจ้าต้องชดใช้ด้วยชีวิต"
"ข้าจะทำให้เจ้าตายอย่างทรมานยิ่งกว่าศิษย์น้องข้าเป็นพันเท่า"
ศิษย์สำนักวังบุปผาเขารุมโจมตีทั่วร่างหยิ๋นฟงที่ถูกมัดอย่างหนักตามกระบวนท่าที่ตนถนัดด้วยความโกรธแค้น จนร่างกำยำบวมช้ำกระอักเลือดออกมา
"พอก่อน...ข้าจะให้มันทรมานกว่านี้"
นางใช้กระบี่อันคมกริบของตัวเองค่อยๆแล่เนื้อออกจากท่อนบุรุษของหยิ๋นฟงทีละนิดๆ เลือดแดงสดไหลออกจากท่อนเนื้อเต็มพื้น
"ความเป็นบุรุษขนาดเท่าอาชานัยของเจ้าจะถูกแล่ให้เหลือเท่ากิ้งกือ"
หยิ๋นฟงร้องโหยหวนด้วยความทรมาน ร่างกำยำสั่นระริก มัดกล้ามบิดเกร็ง เหงื่อไหลโทรมกาย
ความเป็นบุรุษของหยิ๋นฟงถูกแล่เอาเนื้อออกจนเหลือแต่แท่งเอ็นที่อยู่แกนกลางและส่วนปลายที่ยังแดงเป็นลูกพุทราเชื่อม
ศิษย์วังบุปผาพากันหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นภาพอันหน้าอับอายของหยิ๋งฟง พร้อมกับเหยียดหยามบุรุษหนุ่มด้วยการบ้วนน้ำลายรดความเป็นบุรุษของหยิ๋งฟงคนละที
จากนั้นนางทั้ง5ก็ใช้เข็มพิษประจำตัวของพวกนางคนละเล่มเสียบเข้าที่พุทราเชื่อมของหยิ๋นฟง พิษนี้ทำให้เลือดเข้ามาคลั่งบริเวณที่ปัก
พุทราเชื่อมของหยิ๋นฟงบวมโตเท่ากำปัน หยิ๋นฟงร้องโหยหวนด้วยความทรมานมองดูความเป็นชายของตนถูกย่ำยี
"ศิษย์พี่ใหญ่จัดการมันเลย"เสียงสนับสนุนจากศิษย์น้อง
นางชักกระบี่พรางยิ้มสบตากับหยิ๋งฟงชั่วครู่แล้วตวัดปลายกระบี่ผ่าลงกลางลูกพุทราเชื่อมของหยิ๋นฟงอย่างเลือดเย็น เลือดจำนวนมากแตกทะลักออกมาเต็มพื้น ใบหน้าหล่อเหลาของหยิ๋งฟงเหยเก ร่างกระตุกสั่นเทาตาเบิกกว้าง
"ศิษย์พี่ใหญ่มันเหลือพุทราแดงอีก2ลูก"เสียงสนับสนุนจากศิษย์น้อง
นางใช้กระบี่ค่อยๆกรีดหนังหุ้มอัณฑะออก แล้วใช้นิ้วเข้าไปเกี่ยวเอาลูกพุทราแดงเชื่อมออกมาภายนอก เสียงหัวเราะชอบใจของบรรดาศิษย์วังบุปผาดังลั่น
เข็มพิษจากนางทั้ง5ถูกปักลงที่ลูกพุทราแดงเชื่อมทั้งสอง เลือดจำนวนมากสูบฉีดเข้าลูกอัณฑะทั้งสองจนบวมใหญ่
นางทั้ง5พากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน และผลัดกันเตะลูกพุทราเชื่อมของหยิ๋นฟงเล่น กระทั้งมันปริแตกแหลกคาหว่างขาเจ้าของ
ศิษย์วังบุปผาช่วยกันแบกร่างหลิวผากลับสำนักหลังจากแก้แค้นเสร็จ หยิ๋งฟงที่หายใจโรยแรงเมื่อครบ2ชั่วยามเลือดก็ไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดจนเหลือแต่กระดูก
ชอบครับ
ตอบลบถ้าได้แบบหวงเฟยหงอีกสักเวอชั่นยิ่งดีนะคะ
ตอบลบ