Season 2 เชือดก่อนชิม ตอนที่ 1 ฉบับ พันธนาการบุรุษเพศ

Season 2  เชือดก่อนชิม ตอนที่  1 ฉบับ พันธนาการบุรุษเพศ  

แต่งโดย  พันธนาการบุรุษเพศ

ตำเตือน : เนื้อหาในเรื่องใช้เพื่อความบันเทิงเท่านั้น  ชื่อตัวละครและสถานเป็นเพียงเรื่องสมมติ

1 ปีต่อมา

    นับวันร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นของบุษยิ่งดีวันดีคืน  ลูกค้าแน่นร้านทุกวัน  แถมยังเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางจนหลายครั้งที่มีนักข่าวและรายการอาหารมาขอสัมภาษณ์  แต่บุษก็ปฎิเสธไปทุกครั้ง  บุษยังคงเป็นคนเงียบไม่ค่อยพูดจาเช่นเดิม  จะมีก็เพียง  มาณี  ผู้ช่วยเสริฟวัย 20 ปี ของบุษเท่านั้น ที่พอจะคุยกันอย่างสนิทสนม   ตอนแรกบุษตั้งใจว่าจะไม่จ้างผู้ช่วยเพราะกลัวความลับจะเปิดเผย  แต่ด้วยปริมาณลูกค้าที่เยอะจนบุษไม่สามารถทำคนเดียวได้  บวกกับความตรงไปตรงมาของมาณีที่ทำให้บุษไว้ใจ
บุษจึงยอมจ้างมาณีไว้ช่วยเสริฟ  แต่ถึงอย่างไรบุษก็ไม่อนุญาตให้มาณีพักด้วย  มาณีจึงต้องเช่าห้องอยู่ในซอยใกล้ๆแทน



      ส่วนบุษเองถึงแม้อายุจะย่างเข้าเลขสามแล้ว  แต่ผิวพรรณ ทรวดทรงองเอว  ยังเต่งตรึงยิ่งกว่าสาวแรกรุ่นเสียอีก  ทำให้ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่พากันรุมจีบ   ซึ่งบุษก็ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร   แต่ที่บุษดูเหมือนจะหวั่นไหวไม่น้อยก็คือ  ตฤณ ตำรวจหนุ่มรูปหล่อ  ....

"มาโน่นแล้ว....สุดหล่อของพี่บุษมาละ"มาณียิ้มแก้มปริบอกให้บุษมอง  ท่ามกลางลูกค้าที่กำลังคับคั่ง
"เอาเหมือนเดิมครับพี่บุษ"   ตฤณ นายร้อยหนุ่มจบใหม่  เขาเป็นคนหนึ่งที่ติดอกติดใจในความอร่อยของก๋วยเตี๋ยว  และดูเหมือนตฤณจะติดอกติดใจแม่ค้าอย่างบุษเสียด้วย  ตฤณอายุุน้อยกว่าบุษประมาณ  5  ปี  ทุกเที่ยงเขามักจะขับรถมากินที่ร้านของบุษเป็นประจำถึงแม้จะไกลก็ตาม
ตฤณเป็นคนรูปร่างดีมาก ยิ่งเมื่อใส่เครื่องแบบตำรวจที่รัดๆฟิตๆ ยิ่งทำให้มองเห็นมัดกล้ามและส่วนโค้งส่วนนูนได้อย่างชัดเจน
"โต๊ะเต็มอีกแล้ว  สงสัยวันนี้คงได้นั้งที่พิเศษอีกแล้วนะพี่ตฤณ"มาณียิ้มมองตฤณ  ขณะที่ตฤษเดินไปนั่งที่ประจำบนโซฟาตัวไม่ใหญ่นักใกล้ๆบุษ  หลายครั้งที่ตฤณต้องนั่งกินตรงนี้เพราะลูกค้าเต็มร้าน
แต่ตฤณก็ชอบนั่งต้องนี้มากเพราะเขาอยู่ใกล้ๆบุษจะได้ไปด้วยกิน มองไปด้วย

"แอร๊ยยยย...คนอะไร ทั้งหล่อ ทั้งสูง ทั้งล่ำ "มาณีดึงบิดตัวไปมาพูดเบาๆ  ขณะยืนข้างๆบุษ
"ทะลึ่งแล้วนะ...ไปเสริฟโต๊ะนั้นไป!"  บุษเองก็ดูเหมือนจะหวั่นไหวกับตฤษพอสมควร  แต่เธอมักเก็บอาการไว้ไม่แสดงออก
หลายครั้งที่เธอแอบหันไปมองตฤณ  แต่ทุกครั้งที่หันไปมอง  ตฤณมักมองบุษอยู่ก่อนแล้วทำให้ทั้งคู่ได้ส่งตาหวานให้กันบ่อยๆ
"นั่นแน่!  บอกหนูให้ไปเสริฟ  แต่แอบส่งตาหวานให้กันอีกแล้วนะ อิอิ"มาณียิ้มรู้ทัน

=======================
     
     หลังจากปิดร้านเรียบร้อยบุษเดินลงไปห้องชำแหละ  เสียงอู้อี้ๆของนักข่าวหนุ่มที่บุษจับมัดไว้ตั้งแต่เมื่อวาน   เขาเป็นนักข่าวที่มาตามตื้อบุษเพื่อขอเคล็ดลับอยู่เกือบเดือนแล้ว  แต่บุษก็ไม่ยอม  จนกระทั่งเมื่อวานเขาแอบเข้ามาในร้านบุษเพื่อแอบเข้าไปดูการเตรียมวัตถุดิบ  แต่กลับโดนบุษจับได้
นักข่าวหนุ่มถูกจับนอนแผ่บนโต๊ะไม้  แขนขาถูกมัดแยก
"ปล่อยผมนะ....คุณจะทำไร..."นักข่าวหนุ่มพยายามพูดแต่แทบฟังไม่ได้ศัพท์ เพราะปากถูกมัดแน่นและหัวถูกคลุมด้วยถุุงผ้าดำ  แต่ก็พอทำให้บุษจับใจความได้   เขายังคงดิ้นไปมาๆเพื่อหวังว่าจะหลุดจากพันธนาการ  บุษใช้กรรไกรตัดเสื้อผ้าของเขาออกทุกชิ้นอย่างใจเย็น  เผยให้เห็นอวัยวะใต้ร่มผ้าทุกส่วน
ก่อนที่เธอจะใช้ผ้าชุมน้ำเช็ดทำความสะอาดร่างเหยื่อที่ละส่วน  บุษฝึกปรือการกระตุ้นผู้ชายจากเหยื่อหลายๆคนที่เธอจับมาจนชำนาณ   เธอสามารถรู้จุดที่ไวต่อการสัมผัสแทบทุกส่วนบนร่างกายผู้ชาย    เหยื่อผู้ชายแทบทุกคนสามารถแข็งโด่ได้โดยบุษไม่ต้องสัมผัสเครื่องเพศเลย
นักข่าวหนุ่มยังคงดิ้นโวยวายขณะที่ท่อนควยของเขาแข็งโด่ขึ้นอย่างไม่รู้ตัว   บุษยิ้มเบาๆมองดูผลงานตัวเอง
เธอไม่สามารถหักห้ามใจที่จะสัมผัสท่อนเครื่องเพศของเหยื่อได้  ตั้งแต่อรรถพลจากไป
เครื่องเพศชายเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้บุษคิดถึงอรรถพล  บุษเก็บร่างของอรรพถได้ไม่ถึง 3 วันเท่านั้น  ร่างของอรรถพลก็ลงไปอยู่ในหม้อน้ำซุป  เนื่องจากบุษเสียดายที่ต้องปล่อยให้กล้ามเนื้อแน่นๆของอรรถพลต้องเน่าเปื่อยไปตามกาลเวลา   จะเหลือก็เพียงท่อนควยของอรรถพลที่บุษดองไว้ดูเล่น   บุษกำท่อนควยของนักข่าวหนุ่มเล่นจนพอใจ  บุษก็เริ่มจัดการชำแหละร่างของนักข่าวหนุ่มอย่างใจเย็น


"พี่บุษ  พี่บุษ" มาณีตะโกนเรียกบุษที่หน้าร้านกลางดึก
"เป็นอะไร  เกิดอะไรขึ้น!"บุษเห็นมาณีน้ำตาไหลอาบหน้า  ด้วยท่าทางไม่สู้ดี
"ไอ้โจ๊กมันไปนอนกับผู้หญิงอื่น"มาณีปล่อยโฮหนักขึ้น  ไอ้โจ๊กเป็นแฟนของมาณี  มันเป็นนักเรียนช่างแต่ไม่เคยเข้าเรียน    มันแอบไปมีอะไรกับเจี๊ยบสาวอาชีวะห้องข้างๆ  จนมาณีจับได้  มาณีเอาท่อนไม้ระดมฟาดที่หัวไอ้โจ๊กขณะกำลังเย็ดเจี๊ยบในห้องจนแน่นิ่ง  ก่อนที่มาณีจะตั้งสติได้วิ่งมาหาบุษ
"ไม่ต้องกลัว  เรื่องแค่นี้เอง"บุษโอบกอดลูบหัวมาณีเบาๆ  พร้อมฉีกยิ้มที่มุมปาก

"เฮ้อ...จะทำอะไร...ปล่อยกู...อิสัส"ไอ้โจ๊กสดุ้งตื้นจากการสลบโดยการสาดน้ำ  มันอยู่ในสภาพเปลือยกายถูกจับมัดบนเก้าอี้ไม้แขนขาถูกมัดแน่น  แถมควยยังถูกปั่นจะแข็งโด่มีเชือกมัดที่โคนแน่น
"มันตื่นแล้ว...ทำอย่างที่มาณีบอกพี่สิ"บุษเดินมากระซิบที่ข้างหูมาณี หลังจากสาดน้ำใส่ไอ้โจ๊ก  แววตาของมาณีตอนนี้ไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว
บุษได้กล่อมและถ่ายทอดความโหดเหี้ยมจากตัวเธอให้มาณีทั้งหมด  ดูจากสภาพชิ้นส่วนเครื่องเพศของนักข่าวหนุ่มที่ไม่เหลือเค้าโครงเดิม
ซึ่งความจริงแล้วบุษพยายามสอดแทรกปลูกฝังมาณีทีละนิดๆมาหลายเดือนโดยที่มาณีไม่รู้ตัว  บุษต้องการคนไว้สืบทอดสูตรก๋วยเตี๋ยวเนื้อคนนี้  ไม่มีใครจะเหมาะสมเท่ากับมาณีแล้ว

"ปล่อยกู...จับกูมาทำเหี้ยไรวะ...ปล่อยกู..."ไอ้โจ๊กดิ้นไปมาบนเก้าอี้   มาณีสวมถุงมือผ้าในมือถือใบตะไคร้เดินไปนั่งคุกเข้าหน้าไอ้โจ๊ก  มาณีคว้าหมับเข้าที่ท่อนควยไอ้โจ๊กขณะที่ในมือมีใบตะไคร้คมๆหลายใบ
"มึงจะทำอะไรวะอีมาณี  อย่าทำอะไรบ้านะๆ ....อู๊อ.. อาา"ไอ้โจ๊กตาเหลือกโพลงเมื่อรู้ว่ากำลังจะโดนอะไร  มันร้องห้ามเสียงหลงแต่บุษซึ่งยืนรออยู่ด้านหลังเอามือปิดปากมันไว้ไม่ให้ร้อง

"กำลังจะทำให้มึงหายเงี่ยนไง.."
มาณียิ้มเบาๆเมื่อเห็นไอ้โจ๊กกลัว  เธอกำมือแน่นให้ท่อนควยไอ้โจ๊กกับตะไคร้ได้สัมผัสกันอย่างแนบแน่น  ก่อนจะเริ่มรูดขึ้นลงอย่างหนักหน่วง  ไอ้โจ๊กทั้งร้องดิ้นไปมามองดูควยตัวเองที่กำลังถูกรูด  มาณีกำท่อนควยไอ้โจ๊กรูดขึ้นรูดลงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ  หนังควยไอ้โจ๊กเริ่มแดกกล่ำมีรอยถลอกทั่วลำ
ยิ่งไอ้โจ๊กดิ้นแรงเท่าไร  มาณียิ่งกระชากขึ้นลงแรงเท่านั้น  ความรุนแรงของมันทำให้เส้นสองสลึงไอ้โจ๊กขาดสบั่นคามือมาณี  เลือดไหลอาบทั่วลำควย
ไอ้โจ๊กร้องทรมาน  มาณีไม่มีท่าทีว่าจะหยุด เธอยิ้มเหี้ยมทำต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งหนังหุ้มควยไอ้โจ๊กถลกขาดลงไปกองที่โคนควย

"อีโรคจิต  กูจะแจ้งตำรวจ  ปล่อยกูเดี่ยวนี้นะ!"ไอ้โจ๊กตะโกนลั่นเมื่อบุษปล่อยมือ
บุษใช้มีดปลายแหลมกรีดบริเวณใต้ท้องน้อยตามไรขนเพชรของไอ้โจ๊ก  กรีดลากอ้อมลงไปใต้ถุงไข่ทั้งสอง  แล้วกรีดขึ้นไปบรรจบรอยเดิม
เลือดไหลออกตามรอยกรีดจนโชกหว่างขามัน  บุษและมาณีช่วยกันถลกเอาหนังตามรอยกรีดนั้นออกทีละนิดๆ  มันต้องออกแรงดึงกระชากพอสมควร
อาจเป็นวิธีแว๊กขนแบบถึงรากถึงโคนก็ว่าได้  ไอ้โจ๊กร้องจะเสียงแหบแห้งดิ้นไปมาตลอดเวลามองดูหนังตัวเองถูกถลกออกทีละนิดรวมทั้งหนังหุ้มควย   เหลือติดเฉพาะหนังพวงไข่ที่เหลือเป็นที่สุดท้าย
บุษและมาณีมองดูพวงไข่ไอ้โจ๊กที่ห้อยโตงเตงอยู่มีขนขึ้นดกดำยังกับเงาะ   ก่อนจะพยักหน้าออกแรงกระชากพร้อมๆกัน  จนเลือดกระเด็นไปทั่วบริเวณ

"อ๊าาาาาาาาาาาาาค"

ตอนนี้หนังที่ท่อนควย  หนังไข่ หนังรอบหว่างขารวมทั้งขนเพชรถูกถลกออกเป็นแผ่นขนาดใหญ่กว่าผ่ามือเล็กน้อย
เม็ดไข่ทั้งสองของไอ้โจ๊กห้อยโตงเตงชนกันไปมาขณะโจ๊กดิ้น  บุษเทเกลือลงหว่างขาที่พึ่งถลกหนังออก   ไอ้โจ๊กกรีดร้องและดิ้นจนเกลือกระจัดกระจาย  แต่บุษก็เทลงไปใส่ไปเรื่อยๆพร้อมเอามือลูบชโลมทั่วหว่างขาจนขาวโพน

มาณีกำสากไม้อันใหญ่รออยู่แล้ว  เธอเดินตรงเข้ามาใกล้ๆไอ้โจ๊กที่แทบไม่มีสติ  บุษเดินอ้อมไปด้านหลังใช้มือปิดปากแน่น
มาณีหยุดยืนตรงหน้าไอ้โจ๊กดวงตาของเธอจ้องเขม็งที่หว่างขาไอ้โจ๊กที่กำลังดิ้นไปมาด้วยความกลัว

"ตุป!!!!! ตุป!!!!  ตุป!!!!  ตุป!!!!!   ตุป!!!   ตุป!!!!"

"อ๊าาาาาาาาา  อ๊าาาาาาาาาาาาก..."ไอ้โจ๊กตาเหลือกถลนแทบออกจากเบ้า  เมื่อสาดไม้อันใหญ่ระดมทุบลงที่ความเป็นชายของมันอย่างไม่มียั้ง
เกลือที่ชโลมไว้กระจายเป็นทั่วมีเลือดผสมติดออกมาด้วย   มาณีไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเธอทุบลงเน้นๆเหมือนทุบหัวปลา  ดวงตาของเธอจ้องดูเครื่องเพศของไอ้โจ๊กที่หักผิดรูปจนเนื้อยุ่ย
มาณีไม่สนว่าจะฟาดโดนอะไรระหว่างท่อนควยกับเม็ดไข่   เธอรับรู้เพียงว่าสนุกและสะใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
บุษยิ้มอย่างพอใจปล่อยมือจากไอ้โจ๊กที่แน่นิ่งไปแล้ว  แต่มาณียังไม่หยุดลงมือ  บุษได้มาณีเป็นสมาชิกในบ้านเพิ่มอีกหนึ่ง  ทุกอย่างจะถูกสั่งสอนและถูกถ่ายทอดอย่างสมบูรณ์แบบ

"ผมของไอ้โจ๊ก นี่นุ่มดีนะพี่บุษ"มาณลูบหนังหัวที่พึ่งถลกออกมาเย็บติดกับพรมเช็ดเท้า โดยที่มีหนังหัวของคนอื่นๆอยู่ก่อนแล้ว
=====================================================================
ปล. ไม่ต้องฝากเมลแล้วนะครับ  เพราะระบบมันส่งคำเชิญให้ทุกคนไม่ได้  ทางBlog ก็จะใช้กฎเดิม  คือ  เรื่องไหนที่มี คอมเม้น  น้อยหรือไม่พอกับที่กำหนดไว้จะยกเลิก  เปลี่ยนเป็นเรื่องใหม่แทน

ปล2  ขอ 30 คอมเม้น  แบบlogin  (แบบ "ไม่ระบุชื่อ" ไม่นับนะ)  ช่วยกันหน่อยๆ  คนแต่งใช้เวลาแต่งตั้งหลาย ชม.  คนอ่านเสียเวลาคอมเม้นไม่กี่นาทีเอง  ...